એટલું
નક્કી કરતાં,જીવન આખું જાય છે,
આખરે
શેના કારણે,માણસ થાકી જાય છે.
બુદ્ધિની
વાત માનતાં,દિલ રિસાઈ જાય છે.
દિલને જો
મનાવો,બે આંખે પાણી જાય છે.
વહાવી
લેવા આંસુ,બધો ભાર હટી જાય છે,
દર્દ
દબાવી દબાવી,માણસ થાકી જાય છે.
દોડતાં
ભાળી સહુને,દોડવા લાગી જાય છે,
ખબર નથી
ઉત્તર,જો પૂછો,તું ક્યાં જાય છે?
અર્થ
વિનાની દોડમાં,આયખું વીતી જાય છે,
અંતે
કંઈ ના મળતાં,માણસ થાકી જાય છે.
મળેલું
ગયેલું બધું, ચોપડે રહી જાય છે,
સીકંદરો
પણ અંતે, ખાલી હાથે જાય છે.
ભરો રેત
ગમે એટલી, આખરે સરી જાય છે,
ખાલી
હાથ જોઈ જોઈ, માણસ થાકી જાય છે.
- Baiju Jani
(૧૬/૩/૨૦૧૪)