હસમુખલાલ બગીચામાં આવીને બેઠાં,
રોજની જેમ,
સામેનાં બાંકડે વસુધાબેન બેઠાં હતાં.
રોજની જેમ.
રોજની જેમ આજે હસમુખલાલ હસમુખ ન્હોતાં.
રડું રડું થતી એમની આંખોમાંથી,
બહુ રોક્યા છતાંય,
એક અશ્રુ ટપકી પડ્યું.
ચશ્માં કાઢ્યા, લૂછ્યાં, પહેર્યા,
થોડીવારમાં ફરી ભીનાં થતાં,
ફરી કાઢ્યા ને બાજુમાં મૂક્યાં.
વ્સુધાબેનને એટલી ખબર પડી કે,
આજે બધું બરાબર નથી,
રોજની જેમ.
એ ઉભાં થઇ નજીક આવ્યા.
હું અહીં બેસું?
હસમુખલાલે હા માં માથું ધુણાવ્યું.
હું વસુધા.
હું હસમુખ.
આજે કંઈ મૂંઝવણમાં લાગો છો.
હસમુખલાલે કહ્યું, ના..ના...કંઈ ખાસ નહીં.
અચ્છા...તો આંખમાં કંઇક પડ્યું હશે નહીં?
થોડાં મૌન પછી, હસમુખલાલે કહ્યું,
એ તો.... જરા... તમારા બેનની યાદ આવી ગઈ.
તો શું આજે એમની પુણ્યતિથિ?
ના..ના...આજે મારો જન્મદિવસ......
ઓહો...હેપ્પી બર્થ ડે.
તો...આજે તો તમારે બધાં જોડે ઘરે હોવું જોઈએ.
થોડી નિસાસો નાંખી હસમુખલાલ બોલ્યાં,
ઘરનાં બધાં બહાર ગયા છે,
સવારથી....
થોડે દૂર એક રિસોર્ટમાં,
એમના એક ફ્રેન્ડની,
બર્થ ડે ઉજવવા.
થોડીવાર પછી વસુધાબેન, થેલીમાંથી એક ડબો કાઢી,
ગંભીર વાતાવરણને હળવું બનાવતાં બોલ્યાં,
લો...કેક ખાવ.
હસમુખલાલે અચરજ પામતાં, સ્મિત સાથે કહ્યું,
અરે..શું વાત છે?
પણ તમને કેવી રીતે ખબર પડી કે આજે મારો
જન્મદિવસ..??
ના..ના.. હકીકતમાં આ તમારા માટે નહોતી બનાવી.
હું કાલે જ શીખી કેક બનાવતાં.
આ પરી માટે બનાવી હતી.
પરી...મારા દીકરાની દીકરી.
આજે એનો પણ જન્મદિવસ છે.
તો આ કેક એને આપી નહીં? હસમુખલાલે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
વસુધાબેને કહ્યું,
એ બધાં પણ બહાર ગયા છે,
સવારથી...
બર્થ ડે ઊજવવા...
પરીનો....
-- Baiju Jani
4/5/2014